MRI

MRI (Magnetic Resonance Imaging) is een beeldvormingtechniek die zeer waardevolle informatie kan geven over allerlei structuren in het lichaam, die met andere beeldvormende technieken (röntgen-foto, echo) niet zichtbaar kunnen worden gemaakt. Te denken valt hierbij aan zeer gedetailleerde beelden van hersenen en ruggen-merg, maar ook van kraakbeen, de botten, diverse buikorganen, banden en pezen in en rond gewrichten, enz. enz. Bovendien kan met behulp van MRI het verschil tussen normaal en ziek weefsel goed worden gezien. Dit alles zónder gebruik te maken van schadelijke straling (zoals bij röntgenfoto en CT-scan)!

Simpel gezegd werkt een MRI-scanner als volgt:
Het dier wordt in een sterk magnetisch veld geplaatst. Hierdoor staan alle waterstofkernen (die in feite ook kleine magneetjes zijn) in het lichaam dezelfde richting. Door een radiopuls worden de kernen even uit die richting omgeklapt, waarna ze weer terugvallen in dezelfde richting. Hierbij geven ze een radiosignaaltje af. Dit wordt door een spoelvormige antenne rond het lichaam opgevangen, en door de computer vertaald in een plaatje. De snelheid waarmee de waterstofkernen terugvallen in hun uitgangspositie is weefsel-afhankelijk, en zo ontstaan contrastverschillen tussen de diverse weefsels, waardoor we ze op het plaatje van elkaar kunnen onderscheiden.
Van het te onderzoeken lichaamsdeel wordt een groot aantal beelden gemaakt, alsof het driedimensionaal in plakjes gesneden wordt. Al deze beelden leveren samen een schat aan informatie op die op geen enkele andere wijze zichtbaar kan worden gemaakt.

Ondanks dat de MRI techniek ongevaarlijk is voor mens en dier, zijn er toch enkele zaken waarop gelet moet worden:
De MRI scanner bevat een zeer sterke magneet. Dit betekent dat u niet in de buurt van de scanner moet komen met een horloge om (staat meteen stil), met bankpassen of creditcards (meteen gewist), met implantaten in uw lichaam (pacemaker, insulinepomp, kunst-gewricht enz.), met bepaalde gehoorapparaatjes, kortom als u metalen voorwerpen meedraagt die door het sterke magnetische veld beinvloed kunnen worden. In de praktijk betekent dit dat we u zullen verzoeken om buiten de MRI onderzoeksruimte te blijven.
U kunt in de wachtkamer wachten, uiteraard met een kopje koffie.

Iedere eigenaar die met een ziek dier de dierenarts bezoekt is in principe slechts geïnteresseerd in drie zaken:

• Wat heeft ie? (Diagnose)
• Wat zijn de kansen op herstel? (Prognose)
• Wat is er aan te doen? (Therapie)

Het zal duidelijk zijn dat vraag twee en drie niet goed beantwoord kunnen worden als er geen diagnose is.
Het komt nog heel vaak voor dat er geen goede diagnose gesteld kan worden met de gebruikelijke onderzoekstechnieken zoals röntgenfoto’s en echografie. Beschadigingen van gewrichtsbanden, pezen, maar ook aandoeningen van hersenen en ruggenmerg zijn meestal op foto’s en echo’s niet zichtbaar. Een MRI levert dan meestal wel een diagnose. Net als bij mensen met ‘onbegrepen’ klachten, komt er bij heel veel dieren pas na een MRI een diagnose uit de bus, waarna een gerichte behandeling en een goede prognose gegeven kan worden!

Als u bij ons een afspraak maakt voor een MRI onderzoek, betekent dit dat uw dier onder narcose gebracht moet worden. Tijdens het onderzoek, dat toch al gauw drie kwartier in beslag neemt, mag hij/zij namelijk absoluut niet bewegen.
Een goede voorbereiding voor een ingreep onder narcose begint bij u thuis. De dag vóór de narcose mag uw dier vanaf 18.00 uur geen eten meer hebben. Water mag wél! De volgende dag komt u op het afgesproken tijdstip naar de kliniek. Honden s.v.p. van tevoren even uitlaten!
Als u uw huisdier bij ons brengt doet u dat in de (terechte) veronderstelling dat hij/zij omringd wordt door de best mogelijke medische zorg. Daarom wordt in ieder geval altijd een lichamelijk onderzoek gedaan vóórdat het dier in slaap gebracht wordt. Met name wordt hierbij natuurlijk op hart en longen gelet.
Een lichamelijk onderzoek alléén brengt echter niet alle mogelijke problemen aan het licht. Daarom kan het van belang zijn om een pre-anesthetisch bloedonderzoek te doen. Vooral bij oude dieren en bij dieren met een verminderde nier- of leverfunctie kan dit nodig zijn. Als u op verwijzing door een andere dierenarts bij ons komt zou het prettig zijn om de medische geschiedenis van uw dier (met eventuele bloeduitslagen en/of röntgenfoto’s) mee te nemen.
Net als in de geneeskunde voor mensen, zijn de anesthesiemiddelen in de diergeneeskunde zeer veilig. De risico’s van een narcose zijn voor een gezond dier dan ook minimaal. Als er echter (aan u en ons onbekende) gezondheidsproblemen zijn, kan een narcose bepaalde problemen opleveren.
Als het onderzoek voor de narcose geen afwijkingen oplevert, kan ons team met een gerust hart uw dier onder narcose brengen en aan het onderzoek beginnen. Tijdens de narcose wordt het dier continu bewaakt.
Na afloop van het onderzoek wordt het dier wakker gemaakt, en mag het in de regel meteen weer mee naar huis.

Zodra het onderzoek van het dier is afgerond moeten de resultaten, de verkregen beelden, beoordeeld worden. Vaak kan al direkt na het onderzoek een diagnose gesteld worden. Indien nodig worden beelden voor extra beoordeling voorlegd aan experts op het gebied van de medische beeldvorming: Dr. I Gielen en Prof. H van Bree van de Universiteit Gent.
Als u op verwijzing door uw eigen dierenarts bij ons bent, wordt u terugverwezen en krijgt uw dierenarts zo snel mogelijk een rapportage van ons (per telefoon, post, fax of e-mail), zodat u, eenmaal weer thuis, samen met hem/haar een plan kunt opstellen voor verdere behandeling.
U krijgt een CD mee met daarop alle beelden van het onderzoek. Uiteraard worden alle gegevens door ons opgeslagen en bewaard.

Het Chiari-like malformatie en syringomyelie-syndroom is een aandoening die bij een aantal kleine rassen voorkomt. Het bekendst is de aandoening bij de Cavalier King Charles Spaniel, omdat een groot aantal Cavalierfokkers hun fokdieren laat onderzoeken op deze afwijking. Het staat echter buiten kijf dat de aandoening bij een flink aantal rassen voorkomt, mogelijk zelfs in een hogere frequentie dan bij de Cavalier King Charles Spaniel. Hierbij moet men denken aan rastypes als chihuahua, dwergkeeshond (pomeranian), petit griffon, mopshond, king Charles spaniel.

De afwijking is alleen via MRI te diagnostiseren. Momenteel loopt er een uitgebreid screening programma om de verspreiding van CM/SM in kaart te brengen (voorlopig alleen bij de cavalier).

Door het consequent screenen op deze afwijking ziet men de laatste jaren een duidelijke daling van het aantal ziektegevallen bij Cavaliers met stamboom. Helaas zien we dit niet bij de zogenaamde look-a-likes, de honden die zonder stamboom als een Cavalier verkocht worden.

Eigenaren van honden die hun dier(en) willen laten onderzoeken kunnen daartoe een afspraak maken. Voor de screening op CM/SM hanteren wij een sterk gereduceerd tarief. De door ons vervaardigde beelden worden beoordeeld door Dr. P.J.J. Mandigers, veterinair neuroloog.

Het fokadviesschema kunt u als PDF downloaden.

Voor sommige problemen is de MRI de beste manier om tot een diagnose te komen, voor andere de CT.

Klik HIER om een overzicht te zien welke onderzoeksmethode het beste is.